Stereotypes, in ieder skigebied kom je ze wel tegen. De kamikaze-skiër die over jouw ski’s heen racet, de après-skiër die zich het liefst na het middageten alweer in het dal bevindt, de bezorgde moeder die altijd dicht bij het skiklasje van haar kinderen blijft of de losgeslagen mannengroep die eindelijk een weekje ontsnapt zijn van hun burgerlijke bestaan. Je ziet ze allemaal op de piste en dat is nu wat skivakantie juist zó leuk maakt! Wanneer je de verschillende types in dit lijstje leest, gaat er vast en zeker wel een lampje bij je branden, je herkent ze ongetwijfeld.
Blitse strakke skibroek, dure jas met bontkraag, haar dat altijd goed zit. Kort samengevat: het modebewuste meisje. Het liefst draagt ze ook een mooie zonnebril in plaats van een skibril. Het modebewuste meisje begint in de meeste gevallen iets later met skiën, omdat ze iets langer voor de spiegel staat.
Je zit nog maar net in de eerste gondel naar boven of de terrashanger vraagt al waar er koffie gedronken gaat worden. Na de koffie denkt deze skiër alweer aan de lunch en na het middageten doet de terrashanger het liefste nog één of twee drankjes bij verschillende berghutten. Aan veel pistekilometers komt de terrashanger niet echt, wel kan hij of zij je vertellen waar de leukste bergrestaurants zitten.
Keihard in een rechte lijn naar beneden. Bochten zijn maar een vreemd begrip voor de kamikaze-skiër. Deze skiër heeft ook standaard een app op zijn telefoon waarmee hij zijn snelheid kan meter. Voor de beginnende skiër is de pistekamikaze een ware nachtmerrie, uitkijken doen ze amper!
Deze skiër staat ’s morgensvroeg als eerste op de piste en komt ook weer als laatste in het dal. Kleine skigebieden zijn voor de kilometervreter een verschrikking, deze skiër moet ruimte hebben. Tussen de middag even heel snel een flinke bodem leggen om na de lunch weer zijn lange dagtocht voort te zetten. Aldus, de kilometervreter.
Op de pistes kom je de durfal niet tegen, nee deze skiër is voornamelijk off-piste te vinden. Hij of zij draagt een GoPro op de helm om later de avonturen buiten de piste terug te kijken.
Met temperaturen van -13° Celsius en sneeuwbuien blijft de mooi-weer skiër liever in zijn verblijf. Deze skiër gaat alleen de piste op wanneer het zonnetje schijnt en temperaturen boven de 0° Celsius komen. Een mooi-weer skiër noemen wij zo iemand.
Stopt het liefst bij iedere bocht om te tellen of de groep nog compleet is. Het groepshoofd verliest zijn skivrienden absoluut niet uit het oog. “Kunnen we verder?”, “zijn we compleet?”. Ja, we kunnen verder, je zorgt voor opstoppingen op de skipiste!
De après-skiër reist niet naar de Alpen om te genieten van de omgeving en lange dagtochten te maken. Deze skiër is voornamelijk op zoek naar halve liters, Flugels, Schnapps, Duitse schlagers en feestjes. Met de après-skiër binnen je skigroep weet je in ieder geval wel naar welke après-skitent je moet aan het eind van de middag!
De graag-geziene skiër houdt van aandacht dus kleedt zich het liefst zo gek mogelijk. Je komt ze in alle soorten en maten tegen: Pokémons, Winnie de Poeh-figuren en pinguïns. Ze dragen allemaal een zo gek mogelijk pak om op te vallen.
Dankzij zijn of haar langzame tempo draagt diegene de bijnaam ‘slakkie’. Slakkie is meestal de hekkensluiter van de skigroep, vandaar moet je ook vaak lang wachten op deze skiër. Misschien toch nog een jaartje extra in het skiklasje om je tempo iets bij te spijkeren?
Harakiri? Check. Sella Ronda? Check. Hintertuxer Gletsjer? Check. Deze skiër is zowaar in alle skigebieden geweest en weet overal de hotspots te benoemen. De bucketlist-skiër weet van ieder skigebied de beste pistes op te noemen.
Met het hele gezin op skivakantie, gezellig! Toch zie je op de piste zo af en toe een bezorgde moeder die om de 50 meter hopeloos om zich heen kijkt: “Waar zijn mijn schatjes?”. Kalm aan moeders, die redden zich wel. Ook wanneer haar kinderen in een skiklas zitten blijft ze het liefst de hele dag in de buurt om te kijken of het wel goed met ze gaat. De absolute nachtmerrie van iedere skileraar.
Eindelijk, een weekje skiën zonder hun vrouwen. Het mannelijk testosteron giert door het bloed van deze mannen. Ze zijn hoogstwaarschijnlijk allemaal ouder dan 40 maar gedragen zich als een stel losgeslagen pubers. Tot hun vrouw belt: “ja hoor, alles prima hier schatje!”, “natuurlijk gedragen wij ons voorbeeldig”, “hoe is het met de kinderen?”. Zodra de telefoon opgehangen wordt, gaat het gebulder op de skipiste weer verder.
“Nee mam, ik ga niet met jullie mee, ik ga naar het funpark”. Deze puberende jongeman wil het liefst zo weinig mogelijk met zijn ouders gezien worden, dus gaat hij maar coole stunts in het funpark doen.
Het natuurtalentje van een jaar of vijf die nu al beter skiet dan jij. Op jonge leeftijd zijn ze de skiklasjes al ontvlucht omdat ze veel beter zijn dan hun klasgenootjes. Ze racen in razend tempo jou voorbij. “Kijk, daar gaat de nieuwe wereldkampioen”.
Met de uitstraling van kakkers gaan ze in groepen van de pistes. Jonge dames en heren die hoogstwaarschijnlijk allemaal bij een studentenvereniging ingeschreven staan en graag een potje mogen hockeyen. In de après-ski dragen ze allemaal dezelfde trui van hun hockeyvereniging en werken ze pullen bier naar binnen als warme broodjes.
Hoe krijgt opa het toch altijd voor elkaar? Hij heeft nog steeds dezelfde ski-outfit aan als op de vakantiefoto’s van 1924. Ook de ski’s en skistokken zijn hoogstwaarschijnlijk nog van hout, maar dat is voor opa geen probleem. Opa weet tevens ook de hele geschiedenis van het dorp waar jullie verblijven uit zijn hoofd.
Eigenlijk is Miranda in het verkeerde land geboren. Wintersport is niet alleen een passie voor haar, je kunt het gerust een verslaving noemen. Ze reist regelmatig af naar de Alpen en praat ons vervolgens bij via haar blogs.
