Kühtai is de hoogste wintersportbestemming van Oostenrijk en direct werd mij duidelijk dat dit een bijzondere skidorp is. Verwacht geen pittoresk dorpje met een centraal plein en authentieke bebouwing. Kühtai bestaat slecht uit één straat met aan weerszijden hotels en enkele chalets. Het grote voordeel hiervan is dat de pistes zich altijd op loopafstand van je accommodatie bevinden. Mocht je uitgekeken zijn op de 40 kilometer aan pistes van Kühtai dan kun je altijd nog (per skibus) uitwijken naar Oetz im Ötztal waar dezelfde skipas geldig is.
Tijdens de rit naar Kühtai neemt het sneeuwdek naarmate we stijgen zienderogen toe. Eenmaal in het dorp worden we omgeven door een witte wintersportwereld. Gezellig en knus kun je het dorp niet noemen maar bijzonder is het zeker wel. Een unieke uitstraling door de hotels die slechts aan een straat liggen en de omringende bergen! Aan weerszijden van het dorp gaan er liften omhoog en kronkelen er pistes naar beneden.
Kühtai is ook een prima bestemming om met de kinderen naartoe gaan. Ze kunnen direct voor de deur in de sneeuw spelen en vlakbij de startbahn ligt een kinderland met speeltoestellen en lopende band liften. Na hier met mijn neefjes en nichtje sneeuwballen te hebben gegooid en te hebben gesleed is het tijd om zelf de piste op te gaan. Met de Hochhalterbahn bereik ik het hoogste punt van het skigebied (2520 meter) en vervolgens neem ik piste nr. 2 terug richting het Kühtai. De pistes overbruggen maar weinig hoogteverschil maar in dit fantastische landschap is het geen straf om in de lift te zitten. Aan deze zijde van het dorp neemt de kwaliteit van de sneeuw helaas snel af omdat ze vol in de zon liggen.
Gelukkig kun je ook aan de andere zijde van het dorp skiën en dit is ook wat veel wintersporters doen aan het einde van de ochtend. Hier blijven de pistes, ondanks de hoge temperatuur, langer in conditie. Wat me direct opvalt aan deze kant van het skigebied is het zeer uitgebreide funpark. Het K-Park beschikt over talloze obstakels en de grootste halfpipe van Oostenrijk! Een bijzondere afdaling is nr. 13, het lijkt hier net alsof je het stuwmeer in skiet. Twee heerlijke plekken om de spieren rust te geven zijn het Graf Ferdinand Haus en de Dreiseenhütte. Berghutten met een zonnig terras en een authentieke kaart.
Het is lastig om het terras te verlaten maar er zijn nog meer pistes die eraan moeten geloven. Op de brede piste naast de Dreiseenbahn (nr. 6) kun je heerlijk carven en deze afdaling is ook prima te doen voor minder ervaren skiërs. Bij de Gaiskogellift en Wiesberglift liggen enkele zwarte afdalingen die hun naam echter totaal geen eer aan doen. Het is hier heerlijk rustig, zwart boezemt toch angst in, maar lastig zijn deze pistes allerminst. Dat veel skiërs deze piste links laten liggen heeft waarschijnlijk ook te maken met het feit dat ze worden ontsloten door sleepliften.
Kühtai
heeft een onuitwisbare indruk gemaakt op mij. De combinatie tussen de stuwmeren, accommodaties aan de piste, sneeuwzekerheid en een zonnige ligging zorgen voor een prachtig plaatje. Het skigebied van Kühtai zal iedere wintersporter, jong en oud, aanspreken. Alleen voor de echte cracks zijn de pistes wellicht niet uitdagend genoeg. Er zijn brede, glooiende afdalingen maar ook enkele lastigere stukken die wat meer van je kunnen vergen. Voor freestylers is er het uitgebreide K-Park en bij verse sneeuw valt er ook buiten de piste genoeg te beleven. Zelfs onder de warme skicondities van vorige week heb ik nog enkele toerskiërs gezien die hier ook ideale omstandigheden vinden. Het enthousiasme van mijn neefjes en nichtjes maakt duidelijk dat er ook voor kinderen genoeg te beleven valt!
Klik hier voor meer informatie over Kühtai >>
Tijdens de wintersport staat Thijs het liefst ’s ochtends als eerste bij de lift en komt hij als laatste weer beneden. Tussendoor is er altijd tijd voor een goede Apfelstrudel of Schnitzel. Ook de après-ski slaat hij niet over.
